ارتوپدی

برای انجام عمل جراحی لامینکتومی بیمار بیهوش یا بیحس شده و سپس به شکم بر روی تخت جراحی قرار میگیرد. پزشک جراح با شکافی که بر روی پوست پشت کمر میدهد راهی به سوی مهره باز کرده و آن را مشخص میکند. سپس با استفاده از ابزارهای برنده لامینای یک یا چند مهره مجاور را از دو طرف برش داده و از بدن خارج میکند. ممکن است کل زائده خاری هم با لامینا خارج شود. بعد از خارج کردن لامینا پزشک جراح میتواند برجستگی های استخوانی داخل کانال نخاعی را هم برداشته و فورامن را هم گشاد تر کند. با برداشته شدن لامینا نخاع مشخص میشود. با کنار زدن نخاع و ریشه های عصبی میتوان دیسک بین مهره ای را هم از همین مسیر ایجاد شده خارج کرد. به این کار دیسککتومی Discectomyمیگویند.

آرتروسکوپی

آرتروسکوپی یک روش جراحی است که ساختار داخلی مفصل آن برای تشخیص و / یا درمان با استفاده از یک دستگاه تماشای لوله مانند آرتروسکوپ مورد بررسی قرار می گیرد. آرتروسکوپی در دهه 1960 با ظهور فناوری فیبرپتیک شناخته شد و اکنون در سراسر جهان رایج است. به طور معمول، آن را توسط جراحان ارتوپدی در یک بستر سرپایی انجام می شود. هنگامی که در محیط سرپایی انجام می شود، بیماران معمولا می توانند در همان روز که روند کامل شده اند، به خانه بازگردند.

تکنیک آرتروسکوپی شامل قرار دادن آرتروسکوپ، یک لوله کوچک که حاوی فیبر نوری و لنز است، از طریق برش های کوچک در پوست به مفصل مورد بررسی قرار می گیرد. آرتروسکوپ به یک دوربین فیلمبرداری متصل شده و داخلی مفصل روی یک مانیتور تلویزیون دیده می شود. اندازه آرتروسکوپ با اندازه مفصل مورد بررسی متفاوت است. به عنوان مثال، زانو با یک آرتروسکوپ که حدود 5 میلی متر قطر دارد مورد بررسی قرار می گیرد. برای بررسی مفاصل کوچک مانند مچ دست، arthroscopes قطر 0.5 میلی متر وجود دارد.

اگر روش ها علاوه بر بررسی مفصل با آرتروسکوپ انجام شود، این عمل جراحی آرتروسکوپی نامیده می شود.

تعویض مفصل ران

سر استخوان ران كروي شکل است که توسط گردن استخوان ران به شفت آن متصل می‌شود. گاهي بر اثر عواملي مانند ابتلا به آرتروز یا سایيدگي مفصل و یا شكستگي یكي از استخوان‌ها، عملكرد مفصل مختل شده و بيمار دچار دردهاي شدیدی مي‌شود. از ناهنجاري‌هاي شایع در مفصل ران می‌توان به موارد زیر اشاره نمود.

• فاصله مفصلي یعني فاصله سر استخوان ران و استابولوم كاهش پيدا مي‌كند.
• سطح مفصلي استابولوم و سر استخوان ران از حالت صاف و یكنواخت خارج شده و نامنظم مي‌شود.
• شكل سر استخوان ران از حالت گرد و كروي خارج مي‌شود.
• اندازه استابولوم بزرگتر مي‌شود.

در این شرایط متخصص ارتوپدی انجام جراحی آرتروپلاستي را توصیه می‌کند. آرتروپلاستي نوعي جراحي ترميمي است كه به منظور كاهش درد و افزایش دامنه حركتي در مفصلي كه دچار محدودیت حركتي شده، صورت می‌پذیرد

مراحل انجام این جراحي به شرح زیر است.

1. ناحيه مفصل ران به منظور دسترسي كامل به هيپ و فمور برش داده می‌شود.
2. سطح استابولوم به منظور جایگذاري ایمپلنت آماده‌سازي می‌شود (سطح داخلي آن تراشيده شده تا به شكل یک نيمكره كامل در آید).
   در این مرحله از یک ابزار كروي به نام ریمر استفاده مي‌شود تا سطح داخلي استابولوم به شکل كروي در آید. براي دستيابي به قطر مورد نظر، جراح باید در چندین مرحله (گاه تا 20 مرحله) ابزار را تعویض كند.
3. كاسه فلزي مخصوص در استابولوم قرار گرفته و با پيچ به استخوان لگن ثابت مي‌شود.
4. سر استخوان ران از ناحيه گردن استئوتومي شكسته شده و خارج مي‌شود.
5. سر فلزي مفصل مصنوعي فمور توسط یک پایه فلزي در داخل كانال استخوان ران قرار مي‌گيرد و به بدنه استخوان محكم مي‌شود.
6. یک كاسه پلاستيكي از جنس پلي اتيلن، داخل كاسه فلزي قرار مي‌گيرد و توسط یک نوع سيمان مخصوص در جاي خود ثابت مي‌شود.
7. سر فلزي مفصل مصنوعي را داخل كاسه پلاستيكي قرار مي‌دهند.

تعویض مفصل زانو

تعویض مَفصَل زانو یا آرتروپلاستی کامل مَفصَل زانوعمل جراحی ارتوپدی که با استفاده از آن سطوح مفصلی استخوان ‌ران و درشت‌نی در مفصل‌ زانو با سطوح مصنوعی جایگزین می‌گردد.

آرتروپلاستی مفصل زانو در مواردی که سطوح مفصلی بیمار به دلایلی ماننداستئوآرتریت، روماتیسم مفصلی،دفورمیتی واروس یا والگوس شدید، تروما یا خونریزی داخل مفصلی مزمن از بین رفته با جایگزینی دقیق پروتزهای آماده انجام می‌گیرد.

نحوه انجام عمل

با قرارگیری بیمار تحت بیهوشی عمومی یا تزریق داروی بی‌حسی در فضای اپیدورال نخاعی، جراح برشی ۲۰ تا ۲۵ سانتی‌متر در جلوی زانو ایجاد می‌کند. بخش آسیب دیده مفصل از سطح استخوان‌ها برداشته می‌شود و سپس سطوح به گونه‌ای شکل داده می‌شود تا توانایی نگه داشتن مفصل مصنوعی فلزی یا پلاستیکی را داشته باشد. مفصل مصنوعی با سیمان استخوانی یا مواد مخصوص دیگر به استخوان ران، درشت‌نی و کاسه زانو متصل می‌شود. پس از قرارگیری و تنظیم مناسب، بخش‌های مصنوعی متصل شده، مفصلی را شکل می‌دهد که برای عملکرد و پایدار ماندن به رباط‌ها و عضله‌های پیرامون وابسته است. در پایان فرآیند فضای ایجاد شده توسط بخیه دوخته شده و بر روی ناحیه پانسمان قرار می‌گیرد.